Afgelopen maand publiceerden wij het onderzoek ‘De Nederlandse (super)jachtbouw: een zinkend schip?’. En wat ben ik blij verrast met de hoeveelheid positieve feedback hierop! Mijn belangrijkste doel is om er, sámen met verantwoordelijken binnen onze branche, voor te zorgen dat arbeidsmigranten niet alleen vandaag, maar ook over tien jaar nog steeds graag naar Nederland komen. Dit valt of staat met goede werk- en leefomstandigheden. En ik ben gelukkig niet de enige die er zo over denkt! Ondertussen heb ik dan ook de eerste gesprekken gevoerd met betrokkenen om ideeën uit te wisselen. Wat kunnen we samen doen?

Tijd voor actie

Na publicatie van het onderzoek kreeg ik veel berichtjes uit mijn netwerk. Wat ik het meest hoorde? ‘Je slaat de spijker op de kop!’ Super om te horen natuurlijk, maar daar wil ik het niet bij laten. Als we met z’n allen constateren dat er iets moet gebeuren om het succes van de Nederlandse jachtbouw te waarborgen, dan is de volgende vraag: wat gaan we dan doen? Daarom ben ik blij te merken dat mensen hierover het gesprek aan willen gaan.

Het belang van langdurige samenwerkingen

Zo zat ik onlangs met een HR-manager om tafel. De vraag die centraal stond was: speelt planning wellicht een rol in het verbeteren van de werk- en leefomstandigheden van het personeel? In de praktijk worden aanvragen voor personeel namelijk vaak ad hoc, op het laatste moment gedaan. Het komt voor dat iemand die op vrijdag in Nederland aankomt, maandag al aan de slag gaat. Het is natuurlijk fijn dat we dat kunnen regelen, maar het is niet ideaal. Stel dat we toewerken naar langdurige samenwerkingen, inclusief een duidelijke planning; hoe bevordert dat de situatie van de arbeidsmigranten?